About Stadsschouwburg Antwerpen
Op 28 oktober 1944 viel er een V1-bom op de Bonte Mantelstraat in Antwerpen. Hierbij vielen 71 doden en 80 gewonden. De vernielingen in de buurt waren enorm. De Bonte Mantelstraat verdween in 1969 samen met de Kanonstraat om plaats te maken voor het Theaterplein, waar het stadsbestuur de nieuwe Antwerpse Stadsschouwburg zou laten optrekken. Aanleiding daarvoor was een brand zonder veel erg in 1958 in een van de kelders van de Bourlaschouwburg. Drie jaar eerder waren in het Luikse Sclessin 39 doden gevallen bij een brand in een bioscoop. Het Antwerpse stadsbestuur sloot verschillende van zijn theaters, waaronder de Bourla, voerde nieuwe en strengere brandnormen in en koos er unaniem voor om in de buurt van de vroegere Bonte Mantelstraat een cultuurtempel te bouwen die zowel de KNS, het KJT (het Paleis), het RVT (Reizend Volkstheater) en de theateropleiding (Studio Herman Teirlinck) zou herbergen. Hele bouwblokken verdwenen en men hoopte tegen 1965 een nieuw, modernistisch en transparant gebouw gebruiksklaar te hebben voor de kostprijs van 6,5 miljoen Belgische frank. Uiteindelijk zouden de werken pas in 1968 worden gestart en vervolgens 12 jaar aanslepen onder 3 verschillende architecten.
Het gebouw dat in 1980 in gebruik werd genomen door de KNS, het KJT en de balletschool kreeg al snel heel veel weerstand van zowel de Antwerpenaar, die het had over “den bunker”, als van de artiesten, die het veel te groot vonden voor veel te weinig publiek. Door de trage voortgang van de bouwwerkzaamheden was op het Theaterplein inderdaad een gebouw verrezen dat refereerde aan de Oost-Europese architectuur (betonnen rechthoekige gebouwen met grote paradepleinen) die in de naoorlogse heropbouwperiode ook in Westerse landen en in vooral socialistisch geïnspireerde steden haar intrede had gedaan. Ondanks zijn immensiteit bood de grote zaal van het gebouw slechts plaats aan 800 bezoekers.
De Stadsschouwburg kreeg in 1974 in haar westgevel een monumentaal kunstwerk ingewerkt van glazenier Herman Wauters. Dit kunstwerk van glas in beton is 32 meter lang en 9 meter hoog, maar is bij velen onbekend omdat het later aan de binnenkant werd dichtgetimmerd. De kubistische binnenwanden van de foyers en de trapleuningen komen van het ambachtshuis Decoene uit Kortrijk, dat erin slaagde om het ambachtelijke en artistieke met het commerciële te combineren.
1998: van 800 naar 2.060 plaatsen
In het begin van de jaren 90 besloot het Antwerpse stadsbestuur onder leiding van burgemeester Bob Cools om de grote zaal van de Stadsschouwburg te laten ombouwen van 800 naar 2.060 zitplaatsen. Daarop trok de KNS, nu Toneelhuis, naar de Bourlaschouwburg en kwam de Stadsschouwburg leeg te staan. In 1994 kreeg Geert Allaert van Flanders Eventhall en haar dochtermaatschappij Antwerps Muziek Theater nv, nu Music Hall, de concessie toevertrouwd voor het gebruik van delen van de Stadsschouwburg. Vier jaar later kreeg de grote zaal haar juiste bestemming door een beslissende ingreep. Het dak van het gebouw ging eraf en de capaciteit van de grote zaal werd opgedreven naar 2.060 plaatsen. De nieuwe grotere capaciteit in combinatie met een megapodium (40 × 40 meter + 82 trekken + 2 zijtonelen + ruime backstage + laad- en loskade + liften + draaitoneel) maakte van de Stadsschouwburg het grootste theater met toneeltoren van Vlaanderen en lokte de grote musicals en balletten naar Vlaanderen.
Vóór 1998 telde de grote zaal van de Stadsschouwburg circa 10.000 bezoekers per jaar voor de voorstellingen van het KNS-gezelschap. Vanaf 1998 telde de Stadsschouwburg meer dan 200.000 bezoekers per jaar, met pieken van 400.000 in het jaar dat ‘Les Miserables’ werd gespeeld (382.000 bezoekers op 9 maanden tijd, waarvan 1 maand in het Frans gespeeld werd voor volle zalen) en ‘The Phantom of the Opera’ (412.000 bezoekers op 11 maanden tijd).
Op 6 januari 2014 nam Sportpaleis Group de dagelijkse leiding van Stadsschouwburg Antwerpen en Capitole Gent over van Music Hall. Een jaar daarvoor, op 1 oktober 2013, had de Sportpaleis Group ook al de uitbating van Vorst Nationaal van Music Hall op zich genomen. Sportpaleis Group koos voor een ruimere programmering.
